Triatlon Het Groene Woud: spannend, warm en gezellig

Kees Smetsers was met zijn 75 jaar de oudste deelnemer van de kwart-triatlon die vandaag in het centrum van Oirschot werd georganiseerd. Over de wedstrijd kan hij niet veel zeggen omdat hij laatste was bij het zwemmen, het fietsen en het hardlopen. Hier is zijn persoonlijke verslag van de triatlon Het Groene Woud.

De vijfde editie van de triatlon Het Groene Woud in Oirschot was een heel mooie wedstrijd. Ik ben ervan overtuigd dat de deelnemers en toeschouwers hebben genoten. Door de nieuwe start- en finishlocatie in het centrum van Oirschot zal deze jaarlijkse triatlon zeker een impuls hebben gekregen. De organisatie en de ongeveer 100 vrijwilligers hebben het heel goed gedaan en verdienen daarvoor een compliment. 

Wat de wedstrijd zelf betreft was de kwart triatlon deze keer een heel spannende. Tonny de Groot uit Boxtel (2:10:42 uur) en Matthijs van de Ven uit Oirschot (2:10:48 uur) leverden een heel mooi duel, dat pas in de laatste kilometer van het lopen werd beslist. Zij zullen zeker ook genoten hebben van de sfeer in het centrum van Oirschot, waar de talrijke toeschouwers de deelnemers luid aanmoedigden. 

Van de deelnemers van Atletiek Oirschot leverden Leon Brands (2:29:30 uur), Jeroen de Bie (2:30:30) en Edwin van de Ven (2:30:26 uur) heel mooie prestaties. Persoonlijk kan ik verder niet veel zeggen over deze wedstrijd, want ik lag na een kilometer zwemmen al 20 minuten achter op de eerste zwemmers. Iedereen weet onderhand wel dat ik niet goed kan zwemmen, dus voor mij begon deze triatlon pas echt na het zwemmen, net als de voorgaande 4 triatlons van Het Groene Woud. 

De 40 kilometer fietsen werden deze keer afgelegd op de Eindhovensedijk en dat was een prachtig parcours voor iedereen. Het was echt heel mooi om te zien hoe de deelnemers over het asfalt vlogen en snelheden haalden, waarvan ik alleen maar kan dromen. Er zat een bergje in het parcours en dat was het viaduct over de snelweg A58, dat vier keer beklommen moest worden. Ik verbaasde mij hoe snel sommige deelnemers omhoog fietsen. Ik zat nog steeds in de laatste positie van de wedstrijd, dus ik had tijd genoeg om te genieten van alles om mij heen. Onderweg kwam mijn loopmaatje Antoinet Hems voorbij, die ik probeerde bij te houden, maar dat lukte niet.  

Na het fietsen kwamen de vijf ronden lopen door het centrum van Oirschot en toen werd het pas echt leuk voor mij. Wat een sfeer, wat een publiek, echt ik voelde mijn vermoeidheid niet meer. Tot mijn verbazing kon ik een tempo van bijna 10 kilometer per uur blijven lopen en daardoor kwam ik op een gegeven moment in de buurt van Henk van den Oord en Johan Pijnenburg, mijn loopmaatjes van de Bali Runners, die bij het zwemmen een voorsprong van 14 minuten hadden genomen op mij. In de laatste loopronde liep ik hen voorbij, maar daar kreeg ik spijt van. Daarom besloot ik om vóór de finish weer om te draaien en terug te lopen. Even later kwam ik deze twee vrienden van de Bali Runners weer tegen en toen konden we hand in hand over de finish rennen.

Het was voor mij een mooie afsluiting van deze triatlon, geheel in de sfeer van deze wedstrijd. Ik heb een aantal malen kippenvel gekregen van de aanmoedigingen van de toeschouwers en ook van de andere deelnemers. Dat heeft deze triatlon weer onvergetelijk mooi gemaakt. Daarom ga ik misschien volgend jaar toch weer meedoen, ondanks dat ik elke keer als een berg opzie tegen het zwemmen.

Organisatie, vrijwilligers, deelnemers en publiek, allemaal bedankt voor deze mooie uurtjes. Mijn tijd (3:28:02 uur) was 20 minuten langzamer als vorige keer, maar dat is minder belangrijk. Ik heb genoten en daar gaat het om. 

Kees Smetsers 

Bekijk de foto's in het FOTOBOEK

Hier staan de complete UITSLAGEN